Que non saiban que os vampiros, foron persoas unha vez

O día pasaba tan lento
coma a sede de tres meses
sin foder.
Pero cando chegaba a escuridade da noite,
alumeaba a miña vida sen sentido.

Vamos, vístete!
Píntate coma a morta máis viva,
ponte o sorriso, agocha os cabeiros
para o momento de ataque.

Coma un vampiro sedento de alcohol,
que absorbe pescozos desamparados.
Necesito saciar as miñas gañas
de chorar,
necesito converter
os laios en orgasmos.

Cunha pirola dentro
o baleiro está máis cheo.
Vamos, métema!
Logo de pasarche o veleno,
daraste conta de que estou máis morta
que as flores do cemiterio
o día de todos os santos.

Vamos, vístete! Imos foder licántropos.

Agóchate, ponte a máscara,
que non saiban que os vampiros,
foron persoas unha vez...