Agora bébome as estrelas que non me quixestes levar a ver

As noites de verán son baleiras, están desestreladas.
Galicia quedou sen estrelas por non querer velas comigo,
e xa non hai desexos, e xa non hai amores fugaces.

O amor e a paixón
atópanse extintos
no meu mundo de ebriedade.
E xa non hai risadas, e xa non hai apertas
nin miradas; só quedan cervexas baleiradas
para encher con brilo a miña alma apagada.
A miña alma que semella
a santa sen compaña,
vagando en pena
polas eternas noites desestreladas.



E mentres o ceo brilaba algún antigo xaneiro,
agora é verán e o ceo xa non brila:

                        agora bébome as estrelas que non me quixestes levar
                        a ver.